കരിനീലാകാശത്തിൽ
വെള്ളിനക്ഷത്രങ്ങൾ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ,
ഒരു പുതിയ ജീവൻ
ഭൂമിയിൽ പിറന്നു.
അമ്മയുടെ മടിത്തട്ടിൽ
കിടന്നുറങ്ങിയ ആ കുഞ്ഞിൻ്റെ
മിഴികളിൽ
ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള
കൗതുകം നിറഞ്ഞിരുന്നു.
വളർന്നു വലുതായപ്പോൾ
അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ
വാക്കുകൾ പൂത്തുലഞ്ഞു.
അവൻ്റെ വിരലുകൾ
കീബോർഡിൽ
നൃത്തം ചെയ്തു.
ഓരോ അക്ഷരവും
ഒരു ജീവൻ പോലെ
പുതിയ ലോകം സൃഷ്ടിച്ചു.
അവൻ്റെ വാക്കുകൾ
ദുഃഖിതരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു,
സന്തോഷം പകർന്നു,
ചിന്തകളെ ഉണർത്തി.
അവൻ്റെ പേന
ഒരു വാൾ പോലെ
അനീതിക്കെതിരെ പോരാടി.
അവൻ്റെ വാക്കുകൾ
ഒരു വിളക്ക് പോലെ
അജ്ഞതയെ ഭേദിച്ചു.
അവൻ്റെ ഓരോ രചനയും
ഒരു പുതിയ ജന്മം
പോലെയായിരുന്നു.
അങ്ങനെ
ഒരു എഴുത്തുകാരൻ
പിറന്നു.
ലോകത്തെ മാറ്റാൻ
വാക്കുകൾ കൊണ്ട്
പോരാടാൻ
വിധിക്കപ്പെട്ടവൻ.